Auwt Prinsegarde Lömmerich

{mosimage}Het optochtgebeuren is het meest
essentieële element in de carnavalsviering. Immers over één zaak kan
men bezwaarlijk discussiëren. Een volgroeid carnaval zal – dat hoort nu
eenmaal bij het wezen van dit feest – veel naar buiten treden, wil men
zich manifesteren aan iedereen.

"Carnaval is een
expansief feest" zei eens de grote Van Duinkerken. Het gedijt niet –
althans niet echt – in de beslotenheid van zalen. Maar niettemin heeft
alles zijn tijd nodig. Een optocht is een merkwaardig fenomeen, het
opperste bewijs van de betrekkelijkheid der dingen. Arbeid van maanden,
uitgevoerd en bewerkt door zovele handen, levert een oogstrelende show
op voor duizenden en duizenden, en dit vaak voor slechts enkele uren.

Alhoewel een stoet meestal vertrekt van een bepaald punt naar een plaats van
aankomst, trekt hij eigenlijk van niets naar nergens. Alleen het samen onderweg
zijn telt. Het publiek vormt daarbij een veel wezenlijker bestanddeel dan men
zich vaak realiseert. Het zijn niet zomaar toeschouwers. Neen, het zijn levende
dijken langs de carnavalstroom. Een boeiende optocht tussen niet-meelevende en
niet verklede toeschouwers verschraalt tot een armtierige corso.

De optocht mag dan wel van niets tot nergens gaan, hij heeft wel iets te zeggen.
Heelwat wagens dragen vaak ook een duidelijke boodschap uit. Liefst in het
dialect. Een optocht die te veel concessies doet om door toeristen begrepen te
worden, waarbij nederlandstalige opschriften de plaatselijke taal verdringen,
zullen spoedig veel van hun charme verliezen.

Zulks is ook het geval wanneer optochten bestaan uit teveel Prinsenwagens,
omdat behalve de plaatselijke prins, ook vaak andere hoogheden in de optocht
meetrekken.

Een ander verschijnsel waar de aandacht op gevestigd mag worden, is dat steeds
kostbaardere wagens gebouwd worden om in meerdere optochten te kunnen meerijden.
Zolang dit binnen de perken blijft stellen er zich in principe geen problemen.
Men moet er wel zorg voor dragen dat de optocht uit zoveel mogelijk groepen
van eigen bodem de stoet vormen, zodat deze op een humoristische manier kunnen
inspelen op de plaatselijke toestanden.

De meeste optochten vertrekken omstreeks 14u11. Voorafgaandelijk
stellen de vele carnavalsgroepen, wagens, en muziekmaatschappijen zich
op bij de vertrekplaats. Het is vaak een nogal nerveuze bedoening. De
laatste hand wordt gelegd aan de wagens, stoetverantwoordelijken lopen
driftig op en neer met walkie-talkies, majoretten staan te trappelen om
zich warm te houden, enz…

Ook groepen in de bontste klederdrachten – van origineel tot humoristisch van
prachtig tot lachwekkend – gaan zich formeren.

En laten we ze niet vergeten, de onmisbare solisten, die Einzelgänger, de
carnavalsindividualisten van het zuiverste ras, die als het ware de gaten
opvullen. Zij vormen de lijn die het geheel bij elkaar houdt, staan oog in oog
met het publiek en hebben er ook het meeste voeling mee. Het is hetzelfde
contact dat de bewoners van de hogere etages via serpentines en confetti tot
stand proberen te brengen met de wagens en de groepen. Deze laatste opmerking
maakt tevens duidelijk dat juist in smalle "hoge" straten de meest intense
optochtsfeer ontstaat.

Door Awt Prins Pascal I '97

---